سیاه‌سرفه

من عاشق مربای توت‌فرنگی‌ام
عاشق بوق زدن تو رانندگی‌ام
عاشق خندیدن با صدای بلند وقتی همه خوابن
عاشق قایم شدن تو کمد وقتی تو خونه دنبالم افتادن
منو نترسونین
با کثافت‌کاریاتون قلبمو نلرزونین
من چه می‌دونم خوابیدن با ده نفر چه‌قدر مزه داره
چه می‌دونم این تهران لعنتی چندهزارتا هرزه داره
عاشق رو نوک پا وایسادن که ببینم رئیسم کی از راه می‌رسه
عاشق اون بسته‌ی گنده‌ی کادو که به آدرسم اشتباه می‌رسه
منو ولم کنین
منو هُلم ندین
من چه می‌دونم قیمت رختخواب چیه
من چه می‌دونم پاره شدن کیسه‌ی آب چیه
من از داروخونه قرصای جورواجور نخواستم
من جنین مرده‌ی بچه‌مو تو باغچه‌ی پشتی نکاشتم
به من سر نزنین
درو روتون بستم برین و دوباره در نزنین
حساب بانکیم تنها خالی‌ای بوده که بستم
اونی که تو آینه‌اس تنها کسی بوده که دلشو شکستم
من عاشق هوای خوب جمعه و عکس‌بازی‌ام
عاشق شام سرپایی تو اندرزگوئم و به همونشم راضی‌ام
عاشق گلدون سانازمم که به دست نااهلش افتاده
عاشق بهار که اسم گلا رو یادم داده
منو نترسونین
قلبمو که قبلنا شکستنش نلرزونین
دنیا پر از صدای پای آدم بداس
قدم... قدم...قدم...قدم
یکی تو گوشم می‌خونه: بازم سراغت اومدم
داروخونه‌ها پر از قرص سکسی‌ان به من چه
نصف آدما معتاد و مریض جنسی‌ان به من چه
دلم می‌خواد زیر اقاقیا وایسم و ژست بگیرم
دلم می‌خواد برای اون‌که رفت و برنگشت بمیرم
من عاشق نامه نوشتن رو دستمال کاغذیام
عاشق خامه‌شکلاتی ریختن تو چال لپمو این لوس‌بازیام
من چه می‌دونم مردای بد چه بویی می‌دن
چه می‌دونم زنای خوب بهشت می‌رن زنای بد کجا می‌رن
من عاشق شعر نوشتنم وقتی تو تختم لم دادم
عاشق نگه‌داشتن راز کسی که پیشش قسم دادم
پیش من جا نیس واسه آدمایی که بدن
اونا که درختای حیاطشونو خیلی شبا کتک زدن
آدم بدا آدم بدا اینا رو که خوندین، توروخدا بهم نخندین
فقط از زندگیم برین بیرون و درو پشت سرتون ببندین...